به گزارش سینماپرس،  قطعا انتخابات ریاست جمهوری از جمله مهمترین اتفاقات تاریخ هر کشور در طول ادوار مختلف است اما چند دوره است که این اتفاق مهم و سرنوشت‌ساز کشور، بازیچه دست عده‌ای بازیگر و در اصطلاح سلبریتی قرار گرفته و آنها برای مطامع شخصی خود دست به حمایت کاندید مورد نظر خود می زنند و در پایان دوره ریاست جمهوری فرد مورد نظر، چهره‌ای مظلومانه به خود گرفته و شروع به گله و شکایت از وی نموده و به این ترتیب از خود بابت حمایت‌ آقای رئیس جمهور سلب مسئولیت می‌کنند تا شاید بتوانند چهره خود را در نظر مردم تطهیر نمایند. حال پرویز پرستویی نیز از آن دست بازیگران توابی است که برای تطهیر خود نامه سرگشاده به رئیس جمهور می‌نویسد و زبان به گلایه می‌گشاید و از رنج و درد مردم سخن می‌گوید. اما این بازی تکراری حمایت از کاندیدای موردنظر و بعد اعلام برائت از وی دیگر کهنه و نخ‌نما شده و بهتر است که هنرمندان محترم دست از سیاست‌زدگی کشیده و به کار خود مشغول شوند و این عرصه را به متخصصان و صاحبان اندیشه و فهم و درایت بسپارند.

پرویز پرستویی در نامه ای به حسن روحانی به بیان برخی از کارهایی که ریاست جمهوری می‌توانسته در این دوره ۸ ساله انجام بدهد پرداخته است. متن یادداشت را در ادامه می‌خوانید:

«جناب آقای رئیس جمهور
دیگه ماه های آخر ریاست شماست
در این حدود ۸ سال هرچه کردید و نکردید برهمه ملت ایران روشن و شفاف است.
اما با قاطعیت میتوانم بگویم که دو کار را نکردید.
یک:برای مردم فقیر و نیازمند در حاشیه شهرهای تهران و استان هاو کشورمان هیچ کاری نکردید.
این را با سند و استدلال می‌گویم، در این یکساله شیوع کرونا که همیشه در هیئت دولت با فاصله و رعایت پروتکل ها می نشینید و برنامه های آنلاین می گذارید، بنده و گروهمان، قهرمانان یا بهتر بگویم پهلوانان کشور و جهان با کمک های مردمی سفرهای دوره ای گذاشته ایم.
برای توزیع ارزاق، ساختن درمانگاه، ساختن خانه برای کپرنشینان، ساختن مدرسه، پروتز برای دست های قطع شده توسط گاندوها...
کل کشور را دور زدیم و میزنیم.
آنچه مشاهده کردیم، فقر مطلق، بی خانمانی و بیکاری، بی آبی، بی هویتی (فاقدشناسنامه، کارت ملی، یارانه) نداشتن مسکن، درمانگاه، مدرسه وتغذیه بیداد میکند.
برای اثبات این حرفها در این روزهای آخر ریاستتان یک سفر همراه ما میهمان باشید، با لباس شخصی، شک ندارم که اصلا شمارا نمی شناسند، چرا؟ چون برق ندارند که تلویزیون داشته باشند. بیایید و از نزدیک ببینید که چه کارهایی میتوانستید بکنید و نکردید ویا بگوشتان نرسیده...
دو: در این دو دوره یک بار سراغ هنرمندان که اکثرا نقش مهمی در انتخاب شما داشتند را نگرفتید.
و در این سال‌ها بخاطر حمایت ازشما مدام مورد شماتت قرارگرفتند!
یکسال است سینما ها و تئاتر ها بخاطر کرونای لعنتی تعطیل است.
آیا میدانید که اهالی هنرمندان نجیب این کشور چگونه روزگار می گذرانند؟ بعید میدانم.
هنرمندان کسانی نیستند که برای نیازشان بتوانند دست به طرف کسی دراز کنند.
من خوب میدانم که اکثر هنرمندان تئاتر و سینما روزگار تلخ و سختی را می گذرانند، اکثرا فاقد مسکن هستند و لنگ اجاره خانه و سفره های خالی و صورت خود را با سیلی سرخ نگه می‌دارند، که البته اینروزها با سیلی هم نمی‌شود صورت را سرخ نگه داشت! چرا؟ چون خونی زیر پوست نیست که سرخ شود
بیایید یک سفر دوره ای در این روزهای آخر که مسئولیت دارید باهم به جاهایی که عرض کردم داشته باشیم.
بیایید سری به اهالی فرهنگ و هنر بزنید دیگر این فرصت پیش نخواهد آمد.
اینها که گفتم از درد بود و اطلاع رسانی میدانم که نمی‌دانید
ویا نشنیده اید. بیایید ببینید که چقدر مردم خوب و شریف و دوست داشتنی داریم.
بیایید با رعایت پروتکل ها
بیایید و نگران نباشید، شما را نمی شناسند»